အားက်မိၿခင္း

ခုတေလာ Fianl နီးလာပါၿပီ ဆုိမွ blogging ေရာဂါ စြဲကပ္ေနၿပန္ၿပီ...Tumblr ေလး check လုပ္လုိက္...Flickr မွာ အေကာင့္ေတြလုပ္...blog ကုိလဲ ေန႔စဥ္ post ေလးတစ္ခုေတာ့တင္ၿဖစ္ေနတယ္..
ကဲ...အဲ့ဒါ blog ကမမ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ ဆုိ တဲ့ blog ကုိဖတ္ၿပီး inspiration ေတြရေနတာေပါ့...သူ႔ကုိအားက်...သူေရးတာေတြဖတ္ၿပီး...blogging ကုိၾကိဳက္သြားတယ္ ဆုိပါေတာ့...သူ႔ကုိတုပ၍လုိက္ေရးၿခင္းမပာုတ္ပါ...(ၾကိဳတင္ excuse ပာီး)

ကဲ ခု အတန္းေၿပးဖုိ႔ေတာ့ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္...စာကလဲေရးခ်င္ေနမိ...ခက္ဧ။္..ကဲ ကဲ ပာုိ blogger မမ လုိ ေန႔စဥ္ဘ၀ လွုပ္ရွားမူေတြ...အေတြးအေခၚေလးေတြကုိ ပာာသာေလးလဲပါ...ရသေလးလဲ ေႏွာ...ေရးခ်င္ေနမိသာ ေတာ့အမွန္ပဲ....ကဲဒါဆုိ ရင္...အၿမဲတမ္း တစ္ေန႔တာကုိယ္ၿဖစ္ခဲ့တာေလးေတြ...ကုိယ္သိတမၽွေလးေတြကုိ ေဖာ အဲ မၽွေ၀ေပးခ်င္တာပါ..ပာဲပာဲ...ဒီေန႔ကစၿပီး...ဘ၀မွာ အားလုံးကုိ တတ္ႏုိင္သမၽွ အေကာင္းၿမင္...(မၿမင္ႏုိင္ေသးပါဘူး..ပာဲ)ေပၽွာ္ေပၽွာ္ေနလုိ႔ ထြက္ေပါက္ခါးကုိ စားေရးၿခင္းေသာ့နဲ႔ ဖြင့္လွစ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ ေရႊေရာင္အနာဂါတ္ေန႔သစ္ေတြကုိ အားနဲ့အင္နဲ႔ ၿဖတ္သန္းပါမယ္...ကဲအတန္းေနာက္က်ၿပီေတာ့...ပာုိၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ မၾကီးကုိ ရွဲရွဲပါလုိ႔

အေ၀းသုိ႔

ပာုတ္တယ္...ဒီေန့ပဲ...
ဒီလုိ ႏွင္းေတြေ၀ ေနတဲ့ အခ်ိန္...ဒီလုိေန ေရာင္ မေတြ႔ရတဲ့ေန့ေလးေပါ့...
၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္မွာေပါ့....

 ရင္ထဲက ေမာလာသၿဖင့္ ကုတင္ေဘးနားက ေရဘူး ယူကာေသာက္လုိက္ရသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေဆး သြင္းၿပီးကတည္းက လူကေနလုိ့မေကာင္း.ပုိလဲေမာလာသည္။ အစားလဲမ၀င္ေတာ့.၀င္ေလထြက္ေလ မွတ္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း အသက္ရူက်ပ္သလုိ ခံစားရ၏။ ဒီလုိည ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ အမုန္းဆုံး။ ေဆးရုံနံ ေတြကုိကၽြန္ေတာ္မုန္းတယ္၊ လူနာေတြရဲ့ ညဥ္းသံ ေတြကုိလဲ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္၊  ကၽြန္ေတာ့္ ခုတင္ ေဘးနား က လူနာေတြဆုံး သြား ၿပီး ေခါထုတ္သြားတဲ့ၿမင္ကြင္းေတြကုိ လဲ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကုန္လာ ပါပီ...ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေသရမွာကုိ ေတာ့ မေၾကာက္ဘူး ဗ်..ဘာလုိ့လဲ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့လုိ ကင္ဆာ ေရာဂါ ေတြ အတြက္ ေသၿခင္းပာာ နိဗၺာန္ ပဲေလ. ေအာင္ၿမင္မူကုိလဲကၽြန္ေတာ္ မမက္ေမာပါဘူး..ေက်ာ္ၾကားမူကုိလုိ မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး..ဘ၀မွာ အေရးၾကီးဆုံးလုိ့ထင္ရတဲ့ ေငြ ေတြကုိလဲ ကၽြန္ေတာ္မရွာခဲ့ခ်င္ပါဘူး.ဒါေပမယ့္ အေမ အေဖ  ကုိေတာ့ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တာေပါ့၊ အဲ့လုိပါပဲဒါ႕ကၽြန္ေတာ္ၿဖစ္ေနက် ပါပဲ...အိပ္လုိ့မေၿပာတဲ့ ညေတြဆုိ အဆုံးမသတ္ႏုိင္တဲ့ အေတြးေတြ ကုိ ေတြးရတာ ကုိကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္လာၿပီေလ၊

"ေဆးထုိးေပးပါ...႕ကၽြန္မကုိေဆးထုိးေပးပါ...ေဆးထုိးေပးၾကပါ"
 ေပာာ ၾကားလား..ပာုိဘက္ အမ်ိဴးသမီး ေဆာင္ က ေအာ္ ေနတာေလ...နာလြန္းလုိ့ေနမွာေပါ့..သူတုိ့အသံေတြကုိသာ ဂရုစုိက္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္လဲ အိပ္လုိ့ရမွာ မပာုတ္ေတာ့ဘူးေလ..ကၽြန္ေတာ္အားရွိေအာင္အိပ္ရမယ္..ဆရာ၀န္ကေၿပာထားေသးတယ္..ေနာက္တစ္ပါတ္ေဆးသြင္း မွာတဲ့..အားရွိေအာင္ေနထားတဲ့.
.............................အပုိင္း(၂)....................................................................................................

 "သူငယ္ခ်င္း ၊ သက္သာလား၊ စားလုိ့ေကာ၀င္လား၊ မေန့က အိပ္လုိ့ေကာ ေပ်ာ္႕ရဲ့လား " Alvin က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သတိတရ လာေမးသည္။ Wandy တုိ့ Carol တုိ့က ေတာ့ ပာုိဘက္ က အဘြားၾ႕ကီးေတြနဲ့ အဖြဲ႔က်ေနတယ္..

"ေအး.မေန့ကေဆး သြင္းထားတာေလ..ဒီလုိပါပဲကြ.ငါအားရွိေအာင္ အိပ္ရမယ္ေလ.ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေၿပာဘူးကြ"

"ေအး ဒါဆုိလဲ ငါ ဘုန္းဘုန္းတုိ့ အေဆာင္ဘက္သြားလုိက္ဦးမယ္..မင္းအတြက္ငါတုိ့ စာအုပ္ေတြယူလာတယ္..ထားခဲ့မယ္ေနာ္" Alvin က နူတ္ဆက္ကာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေဆာင္ကုိထြက္သြားသည္။

Alvin တုိ့ Wandy တုိ့ Carol တုိ့က ကၽြန္ေတာ္တုိ့ နားခုိေနတဲ့ ကင္ဆာေဖာင္ေထးရွင္း မွာ လုပ္အားေပးလာလုပ္က်တာေလ..
႕USသြားရင္ experiences ရေအာင္ဆုိလားပဲ..သူတုိ့က ကၽြန္ေတာ္နဲ့ အသက္တူတူ ေလ..ဒါေၾကာင့္ သူတုိ့နဲ့ ခင္တယ္ေလ.

ဒီကုိသူတုိ့က တစ္ပါတ္ တစ္ခါ လာၾကတယ္..႕ကၽြန္ေတာ္ တုိ့လုိ ကင္ဆာေရာဂါ သည္ေတြ နဲ့ စကားေၿပာေပးတယ္..ၿပီးရင္ေတာ့ သူတုိ့ၿပန္သြားၾကတယ္၊ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူတုိ့ နဲ့ စကား ေၿပာလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လူေကာင္း တစ္ေယာက္ လုိ ခံစားရတယ္၊ နာတာေတြကုိ ေမ့သြားတယ္..သူတုိ့က အၿပံဳးေတြကုိယူေဆာင္လာေပးတယ္ေလ..႕ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေနရတဲ့ လူေတြ အဖုိ့ သူတုိ့ ရဲ့ ၾကင္နာမူ ေတြပာာ ခြန္အားေတြၿဖစ္ေစတယ္. ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားရွိခုိးတုိင္း သူတုိ့ ကုိ ေမတၱာ ပုိ့ေပးတယ္

"ေတာင္" ေပာာ ထမင္းစားေဆာင္ က အခ်က္ေတာင္ေပးေနၿပီ။ အခ်ိန္ေတြက လဲၿမန္လုိက္တာေနာ္..ထမင္းကုိေတာ့ ကုိတာ နဲ့ ပဲ ယူခုိင္းလုိက္ေတာ့မယ္..

"ကုိတာေရ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထမင္း ေလးယူလာေပးပါေနာ္ " "ေအးပါ ပာ မင္းစားႏုိင္ပါ့မလားကြ.ဒီေန့ပာင္း ေတာ့ ေကာင္းမယ္ထင္တာပဲ ငါလာပုိ့ေပးမယ္ " ကုိတာက ကၽြန္ေတာ့္ ပန္းကန္ နဲ့ သူ့ပန္းကန္ ကုိယူကာ ထမင္းစားေဆာင္ ကုိ ထြက္သြားသည္။

ၾကက္သားတစ္တုံးနဲ့ ခ်ဥ္ရည္ပာင္း ပါလား..ပာင္း ၿမင္ ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားခ်င္စိတ္ၿဖစ္လာသည္။ ေခါင္းအုံး ကုိေနာက္ မွီကာ ထမင္းစား ရန္ ခုံကုိ ခုတင္ေပါ အရင္တင္ရမည္။ ခုတေလာေလာ ဘာလုပ္ လုပ္ ေမာခ်င္လာသည္။   ခ်ဥ္ရည္ပာင္းေလးကုိရြဲရြဲ ေလးဆမ္း ၿပီး ထမင္းနဲ့ ၾကက္သား ကုိ နယ္စားရင္ စားေကာင္းတယ္ လုိ့ ေမေမေၿပာဖူးတယ္.."အုိး...အန္ခ်င္လုိက္တာ." စိတ္ညစ္တယ္. ဒီလုိ ေဆးသြင္းရင္ ၁၀ ရက္ေလာက္ေတာ့ ခံရၿပီပဲ..ေမေမ  က လဲ တစ္ပါတ္ မွ တစ္ခါပဲ လာႏုိ္င္ၾကတယ္..ေမေမ  လာရင္ ေမေမ က ေခ်ာ့ေမာ့ ေကၽြးေတာ့ အစာ က ၀င္ေသးတယ္..ခုေတာ့ဘာမွစားခ်င္စိတ္ကုိ မရွိေတာ့ဘူး..ထမင္းပန္းကန္ေလး ကုိ ေဘးနားက စားပြဲေပါ ၿပန္တင္ ၿပီး.. Alvin ထားခဲ့တဲ့ စားအုပ္ေလးေတြကုိ ေမႊ ၾကည့္မိတယ္..TIME Magazine တဲ့...ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲယူလုိက္မိသည္။ ဘာလုိ့လဲ ဆုိေတာ့ Magazine ေတြ မွာ ႏုိင္ငံၿခား က အႏုပညာရွင္ ေတြ ဓါတ္ပုံေတြ ပါတယ္ေလ.အဲ့ဓါတ္ပုံေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ၿဖတ္ၿဖတ္ၿပီး သိမ္းထားတတ္တယ္..အမွတ္တရေပါ့
ေပာာ Lady Ga Ga ဆုိပါလား..ဆန္းၿပားလွတဲ့ သူ့ ၀တ္စားထားပုံ က ၿမန္မာ မ်က္စိနဲ့ ၾကည့္ဖုိ့ဆုိတာ ခဲယဥ္းလွပါတယ္..ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ Note Book ထဲ ေလးထုတ္ ကာ Lady Ga Ga ဆုိၿပီး မွတ္ထားလုိက္သည္။ ဒီတစ္ခါ Alvin တုိ့လာရင္ ေမးရမယ္....

ေၾသာ္ သက္တူရြယ္တူ ေတြဆုိ ေပမယ့္လဲ  သူတုိ့ ဘ၀ေပး ကံ ကေကာင္းလုိက္တာေနာ္...US ဆုိတဲ့ ေနရာၾကီးမွာ စာေတြသြားသင္ၾကမယ္တဲ့..Alvin က ဗိသုကာ ဆုိလားယူမယ္တဲ့...Carol တုိ့က အင္ဂ်ီနီယာ လုိင္းဆုိလားပဲ...သူတို့ ေတြမွာ ေတာ့ အိမ္မက္ေတြကုိ စီ နဲ့ေပါ့ေလ..ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္မက်ပါဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ ရဲ့ ဘ၀ေပးကုသုိလ္ကံေပါ ေလ..ကၽြန္ေတာ့္မွာလဲ အိမ္မက္ တစ္ခုရွိပါတယ္ဗ်...ညီညာၿပန့္ၿပဴးတဲ့ သဲေသာင္ၿပင္ၾကီး ရွိတဲ့ ကမ္းေၿခ မွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္  စက္ဘီးတူတူစီးခ်င္တယ္..စြန္ေလးလဲတူတူလႊတ္ခ်င္တယ္ေလ..ေဖေဖ လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ့ မိသားစုကုိ ၿပန္လည္ ခ်စ္ခင္တတ္မယ့္ တစ္ရက္မွာ ေတာ့ ႕ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ေလး ၿပည့္လာႏုိင္မယ္ထင္ရတာပဲ.

.....................................ဇာတ္သိမ္း.................................................................................................

 ဒီေန့ မနက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာ ႏုိးလာခဲ့တယ္...အားေတြလည္းၿပည့္ေနသလုိခံစားရတယ္....႕ေနမင္းၾကီးကလည္းထြက္ဖုိ့တာဆူေနၿပီ...လွလုိက္တာေနာ္...႕႕႕႕ကၽြန္ေတာ္ ၀င္းထဲ ဆင္းလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ ေနတဲ့ ေနရာေလးပာာ ကင္ဆာေရာဂါရွင္ေတြ အတြက္ေတာ့  ေတာ္ေတာ္အဆင္ေၿပပါတယ္..ဒီထဲေရာက္လာကတည္း က ေသမယ့္လူေတြပဲေလ...တစ္ေယာ္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာ...တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထြက္သြားၾက နဲ့ ပာုတ္ေနတာပါပဲ ...ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ့ အားလုံး စိတ္ဓါတ္မက် ၾကပါဘူး...ေသမွာၾကိဳသိရတဲ့အတြက္ ၀မ္းေတာင္သာပါေသးတယ္...သံသရာ အတြက္ၿပင္ဆင္ခ်ိန္ေလး ရတာေပါ့.....ပာုိေတြး ဒီေတြးနဲ့ ၀င္း တစ္ပတ္ေတာင္ ၿပည့္သြားၿပီ...ေပာာ ဆရာ၀န္ၾကီးလာၿပီ...ကၽြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ ေ၀ဒနာေတြကုိ ကုသ ေပးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ၾကီးေလ၊ " ေနေကာင္းလား..ေဆးသြင္းၿပီး လမ္းေတာင္ေလွ်ာက္ေနပလားး ေအး ေအးး ေကာင္းတယ္ေပာ့ " ဆရာၾကီး ရဲ့ ေစတနာ သံေတြပာာ ေဖာင္ေထးရွင္း တစ္ခုလုံးၿပန့္ ႏွံေနပါၿပီ....႕႕ကၽြန္ေတာ္လဲဒီေန့ ေနာက္ဆုံးေဆးသြင္းရမယ့္ေန့ေလ........
" ေပာ့ေကာင္ေလး ေဆးသြင္း ရမယ္ေလ..ေအာ္ လာ လာ ဆရာ ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ ပာာကို " အနီေရာင္ သူနာၿပဳဆရာမေလး ေတြ က ကၽြန္ေတာ့္ကုိလာေခါ ၾကၿပီ ၊ သူတို့ ေတြက ပြစိပြစိ နဲ့ အၿမဲတမ္းအဲ့လုိ ေအာ္ေနေတာ့တာပဲ ."လာၿပီ လာၿပီ ဆရာမ ကလဲ ခန ေလးပဲပာာ ကုိ " ကၽြန္ေတာ္ ေစာဒက တက္ကာ ေဆးသြင္းဖုိ့ အခန္းထဲ ၀င္သြားလုိက္သည္။

ေပာာ..ေမေမ ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီပဲ..." ကဲ သား ေမေမ ေစာင့္ေနတာ သားကုိ၊ သား ေနေကာင္းလား၊ သက္သာရဲ့လား ၊သားၾကိဳက္တဲ့ ပူတင္း ေဆးသြင္းၿပီးရင္ စားမယ္ေနာ္.ေမေမ ေစာင့္ေနမယ္ " ေမေမ က အဲ့ဒါေတြ ခ်စ္ဖုိ့ေကာင္းတာ. သားအၾကိဳက္အကုန္ ထည့္လာတယ္..အဲ့ေလာက္ခ်စ္ဖုိ့ေကာင္းတဲ့ ေမေမ ကုိ ေဖေဖ က ဘာလုိ့ မခ်စ္လဲ မသိပါဘူး အဲ့တာေတြထားပါေတာ့ ခုေဆးသြင္းဖုိ့ အရင္လုပ္ရဦးမယ္..." ကဲ သား ခန နားလုိက္ဦးေနာ္..၂ နာရီေလာက္ပဲ ေနာက္ဆုံးအလုံးပါပဲကြ " ဆရာၾကီး က ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကုိ ဆုပ္ကာ ေၿပာသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ခြံေတြေလးလာသည္။ေခါင္းလဲနဲနဲ မူလာသည္။ ေမေမရဲ့ ဘုရားစာရြတ္သံေလးကုိၾကားေနရတယ္....ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ ကုိ ေခါေနၾကသံ ကုိလဲ ၾကားေနရတယ္
......................................................................................................................................
ေလနုေအးက တၿဖဴးၿဖဴးတုိက္ခတ္ေနတယ္...ေမေမက ေဖေဖ ေပးဖူးတဲ့ ပု၀ါေလးကုိ ၿခံဳထားတယ္
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ေဖေဖရယ္ က စြန္ လႊတ္ဖုိ့ေလ သင့္ရာကုိ ဦးတည္ေနၾကတယ္...
ေမေမကေၿပာတယ္ သုံးေယာက္တူတူ စက္ဘီးစီးရေအာင္တဲ့......ညီညာၿပန့္ၿပဴးတဲ့သဲေသာင္ၿပင္မွာတဲ့ေလကၽြန္ေတာ္ရယ္ ေမေမရယ္ ေဖေဖရယ္ စက္ဘီးတူတူစီးၾကတယ္...ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ေကာ  ကၽြန္ေတာ့္ စက္ဘီးေလးေကာ ပင္လယ္လူိင္းေတြက ေခါသြားၾကတယ္...ကၽြန္ေတာ္က ေအာ္ ကာ ေမေမ့ ကုိ ေခါေနတယ္...ေမေမက ေတာ့  ေဖေဖေပးတဲ့ ပု၀ါေလးကုိ ၿခံဳထားကာ ေဖေဖ့ကုိ မွီကာ ငုိေနတယ္.. ႕ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ ေရာ ေဖေဖ ကုိ့ပါ ေအာ္ေခါေနမိတယ္...ေမေမနဲ့ေဖေဖက ေတာ့ ကမ္းစပ္မွာရပ္ၾကည့္ေနေလရဲ့.......................................

မွတ္ခ်က္..ဒီ၀တၳဳတုိေလးကုိ မႏွစ္က ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ မွာ ေရးၿပီး facebook ေပၚတင္ခဲ့ပါတယ္...စာလုံးအသုံးအႏွုန္းမ်ားမွားေနၿပီး..မူရင္း အေရးအသား ကုိတင္ၿပ ခ်င္လုိ႔ ၿပင္ဆင္ခ်က္မရွိဘဲ မူလအတုိင္းၿပန္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္

ၾကယ္စင္တစ္ခုၿဖစ္ပါေစသား

ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀မွာ ၾကယ္
၆ပြင့္နဲ႔ဆုံခဲ့တယ္....၆ပြင့္ေသာၾကယ္ထဲ မွာမွ ထူးထူးၿခားၿခားဓူ၀ျံကယ္ ေလးတစ္ပြင့္ပါခဲ့တယ္..သူကေတာ့ မုိးတဲ့...အဲ့ဓူ၀ံၾကယ္ ေလးက လွတယ္..ေတာက္ပတယ္...ရွင္းလင္းတယ္...
ေနာက္ၾကယ္တစ္ပြင့္ က ႏွင္းတဲ့...သူကေလ ၿပတ္သားတယ္...ဓူ၀ံလုိ မ်ိဳးမလွဘူး..သူက အားၿပင္းတယ္..ရဲေတာက္တယ္..
 စႏၵီ ဆုိ တဲ့ၾကယ္ေလး က တဲ့ သူ႔ပာာ နဲ့သူ လွပတယ္..ရုိးစင္းၿပီး...မိွတ္တုပ္မွိတ္တုပ္ လင္းလက္တယ္

ၾကယ္ ပြင့္ ထဲ မွာ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ၾကယ္တစ္ပြင့္လဲ ပါၿပန္ေရာ..သူကေတာ့ ပညာ တဲ့...ထူးၿခားတယ္..ေတာက္ပတယ္..လင္းလက္တယ္...တစ္ခါတစ္ခါ သူ က ေၾကြက်ခ်င္တယ္...

အဲ့ ပညာ ၾကယ္ေလးကုိ ၀န္းရံေနတျဲ့ၾကယ္ ညီအမရွိတယ္..သူတုိ႔ က တပူးပူးတတြဲတြဲ သူတုိ႔က ဓူ၀ံလုိ မ်ိဳး တစ္ကုိယ္ေတာ္ မလင္းဘူး...ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္း ၿပီး လွပတယ္..လင္းလက္တယ္..ကုိယ္ပုိင္ အစြမ္း သတၱိရွိတယ္ေပါ့

ၾကယ္ပြင့္ေလး ေတြ နဲ႔ ေတြ႔ၿဖစ္ပုံကေတာ့ မဆန္းၿပားသလုိ ရုိးလဲမရိုးစင္းလွပါဘူး..ၾကယ္ပြင့္အားလုံံးကုိ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေနရာ က ေလ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႔ ပဲခူး ကလပ္ က အေမရိကန္စင္တာ မွာေပါ့.

ကၽြန္ေတာ္က ေလ ဓူ၀ံၾကယ္ေလးကုိ အရင္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တာ...မုိးက အႏုပညာ ပါရမီ ရွိတယ္..အဆုိေကာင္းတယ္...အတီးေတာ္တယ္..သီခ်င္း ကုိ ခံစားတတ္တယ္...ဓါတ္ပုံ ရုိက္ေတာ္တယ္..ရုပ္ရွင္ေလးေတြ ကုိ လဲ စိတ္၀င္စားတယ္...သူကေတာ့ အႏုပညာ ၾကယ္ပြင့္ေလးေပါ့
 အဲ့ ၾကယ္ေလး ကုိ ဆြတ္ခ်င္တဲ့ ပုရိသ ေတြက လဲ ထုနဲ႔ေဒးေပါ့...ကၽြန္ေတာ္က တဲ့ အဲ့ၾကယ္ေလး ကုိ ေကာင္းကင္ မွာ အလွၾကည့္ခ်င္တယ္...သူကၾကယ္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္က သူေရာင္ၿပန္ပာပ္ဖုိ႔ လမင္း ၾကီး ၿဖစ္ခ်င္တာပါ...ဓူ၀ံၾကယ္ မုိးက ေတာ့ ၿပည့္စုံ ၿပီးသားပါ...

ႏွင္း...ႏွင္း...ဒီ ႏွင္းကေတာ့ အႏုပညာ ပုိးေတာ့ရွိတယ္...အနုပညာ ကုိ မခံစားတတ္ဘူး...သီခ်င္းေတြေအာ္ ဆုိ အမ်ိဳးအမည္ မသိတဲ့အက ေတြနဲ႔ ကမယ္..အသံၿဗဲၾကီးနဲ႔ေအာင္ ခ်င္ ေအာ္မယ္..သူေလးက ရဲရင့္ပါတယ္..ထက္ၿမက္တယ္...ယုံၾကည္မွု ရွိတယ္....ဒီ ၾကယ္ေလး နဲ႔ကေတာ့ သူ႔ယုံၾကည္မွု ေတြနဲ႔ ဆက္လက္ ထြန္းေတာက္ေနဦးမွာပဲ...သူ႔ကုိ ေတြ႔ တာ က Travel wriitng အတန္းမွာေပါ့...

ေနာက္ ပညာ ၾကယ္ ကလဲ အႏုပညာ ဓါတ္ခံရွိတယ္...စႏၵီ ၾကယ္နဲ႔လုိက္တယ္..ပုံစံလဲတူတယ္...ဒီၾကယ္ေလးႏွစ္ပြင့္ က လဲ AC မွာ အတူတူ လင္းလက္ခဲ့ၾကတာေပါ့..

ေနာက္ ပာုိ ၾကယ္ ညီအစ္မ အိမ့္နဲ႔ ဆု က ေတာ့ သူတုိ႔ပာာနဲ့ သူတုိ႕ထူးၿခားတယ္..အႏုပညာ ကုိေတာ့ သိပ္ မလွုပ္ရွားဘူး...ဖက္ရွင္ၾကယ္ ႏွစ္ပြင့္ လုိ႔ေခၚ ရင္လဲ မမွားဘူး ၂၁ ရာစု ရဲ့ ၾကယ္နတ္သမီး ႏွစ္ပါးေပါ့..
သူတုိ႔ အလွ ေလး ေတြ က ႏုတယ္ ပ်ိဳတယ္...သူတုိ႔ဆီ မွာ ရင့္က်က္တဲ့ အလွ ေတာ့ မေတြ႔ရေသးဘူး အၿပစ္ကင္းတဲ့ ေရာင္ၿခည္ အလွေလးေတြကုိ သူတုိ႔ ေလးေတြ ထိန္းသိမ္း တတ္ၾကပါေစ..

ပညာၾကယ္ရယ္ စႏၵီၾကယ္ရယ္ အိမ့္နဲ့ဆု ၾကယ္ ညီအမ ကုိ လဲ AC မွာ ပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆုံေတြ႔ခဲ့ၾကတာပါ..
ဒီၾကယ္ေၿခာက္ပြင့္ ပာာ American Center မွာ လင္းလက္ခဲ့ ၊ လင္းလက္ဆဲ ၾကယ္ေလးေတြ ၿဖစ္တယ္

ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္ က ေကာ ၾကယ္တစ္ပြင့္ မွ ပာုတ္ေလစြ...ကၽြန္ေတာ္ က ၾကယ္ခုႏွစ္ခု စုံမွ ၿဖစ္တဲ့ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ေလ..
ဒီၾကယ္ေလးေတြမွာ အမွတ္တရ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ရွိခဲ့တယ္...ဒီထဲကၾကယ္ ပြင့္ေလး ေလးပြင့္ က ေရၿခားေၿမၿခား မွာ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ လင္းလက္ေနၾကပါတယ္..

တစ္ေန႔ေန႔ မွာ ဒီ ၾကယ္ စင္ ခုႏွစ္ပြင့္ က အတူတူ လင္းလက္ေနၾကမွာေပါ့...
ဓူ၀ံ မုိးရယ္..ႏွင္းရယ္..ပညာၾကယ္ရယ္..စႏၵီရယ္..အိမ့္နဲ့ဆု ၾကယ္စင္ ရယ္...စုိး ဆုိတဲ့ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ ေလး တစ္စု ေကာင္းကင္ မွာလင္းလက္ပါေစသား

ပာုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ဒုိင္ယာရီ

၃.၁၂.၂၀၁၂
                       ၿမဴေတြကလဲဆုိင္း မုိးေပါက္ေလးေတြကလဲ က်...ဒီေန႔ အတန္းတစ္တန္းပိတ္လုိ႔ ေလ..အခု ေန႔ခင္း က စၿပီးအားသြား ၿပီ..ဒီေတာ့ အားတုန္းေလး အေတြး နယ္ခ်ဲ႔ရမွာေပါ့ လူေတြ နဲ႔ေနရတာ လဲ မေပ်ာ္ပါဘူး..လူဆုိ ထဲ က လူကမ်ိဳးစုံ စိတ္ကအေထြေထြ...ကုိယ့္ကုိ တုိင္ လဲ ေကာင္းလား ၿပန္ေမးတယ္..မေကာင္းပါဘူး...ကုိယ္လဲ လူ တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့အတြက္ မနာလုိမူ၊ မုန္းတီးမုွ ေတြ ရွိတာေပါ့..ေသာက္ခ်င္ကတ္တဲ့ လူလဲရွိတယ္..ၾကည့္မရ တဲ့ လူလဲ ရွိတယ္...သေဘာမက်တဲ့လူလဲရွိတာေပါ့ေနာ္..ကုိယ့္ကုိ နားလည္ သေဘာ ေပါက္ေပးတဲ့ လူဆုိ တာ ရွားလွပါတယ္..အိပ္ေတာင္အိပ္ခ်င္လာၿပီ....ဆက္ေၿပာပါ့မယ္..ကုိယ့္ကုိ ေရာ အၿမင္ကတ္တဲ့လူ၊ ၾကည့္မရတဲ့လူ၊ မလုိလားတဲ့လူ၊ မနာလုိတဲ့လူ ရွိတာပဲ ၊ ရွိဦးမွာပဲ၊ ကုိယ္က လဲ စိတ္ထားေကာင္း လူေကာင္းသူေကာင္း ထဲမွာ မပါပါဘူး...ဒါကုိလဲ သိပါတယ္..ကုိယ္ က လဲ ေသာက္ ၿမင္ကတ္ခံ ေအာင္ ၿပဳမူ ဆက္ဆံတာကုိး..ၿပင္ရမယ္..ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္ ၾကိဳးစားၿပင္ရမယ္..အေဖ ေၿပာ သလုိ မေကာင္းတာရွိရင္ၿပင္ရမယ္..စိတ္ဓါတ္ေလးေကာင္းေအာင္ ၿမင့္တင္ရမယ္...သူမ်ားအေၿပာမခံ ခ်င္ရင္ ကုိယ္ က အေနမွန္ အေၿပာမွန္ အၿပဳအမူမွန္ ရမွာေပါ့...ကုိယ္ ဆုိ တဲ့လူ က လဲ သူမ်ား အေၿပာ ကုိ တစ္စက္ မွ ခံခ်င္တာမပာုတ္...ေလသံ မာရင္ေတာင္ ၾကိဳက္တာမပာုတ္...ကေလးဆန္တယ္ပဲေၿပာေၿပာ..မရင့္က်က္ဘူးလုိ႔ပဲ ေၿပာပါေစ...ကုိယ္ ပာာ ကုိယ္ ပဲၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္.....တစ္ေန႔မွာေတာ့ စိတ္ထားမွန္ အေကာင္းၿမင္ တဲ့သူ အၿဖစ္ေတာ့ရပ္တည္သြားမွာပါ...ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ မွာေတာ့ အသိဥာဏ္ရင့္က်က္မွု က လုိေနတာ ေတာ့ အမွန္ပဲ..ေနာက္ရက္ေတြလည္း emotional ၿဖစ္ေနရဦးမယ္....ဘ၀မွာစိတ္ထားေလးကအဓိက ပါ..
ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကိဳးစားေနပါတယ္....တစ္ေန႔ ေတာ့ မိဘ ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သားေကာင္းရတနာ..လူ႔ေလာက အတြက္ လဲ အက်ိဳးွရွိေစမယ့္ လူသားတစ္ေယာက္ေတာ့ၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္...

ဆုံလည္

ငါနဲ့တူတူရွိေနေပးခဲ့တဲ့...      မင္းတုိ့
ငါနဲ့တူတူရယ္ေမာခဲ့တဲ့...      မင္းတုိ့
ငါနဲ့တူတူအတန္းတက္ခဲ့တဲ့.. မင္းတုိ့
ငါ့ကုိအားေပးခဲ့တဲ့.....           မင္းတုိ့


ငါ့နဲ့တူတူေက်ာင္းေၿပးခဲ့တဲ့... မင္းတုိ့
ငါနဲ့projectတူတူထြက္ခဲ့တဲ့    မင္းတုိ့
ငါနဲ့တူတူTripထြက္ခဲ့တဲ့         မင္းတုိ့
ငါ့ကုိခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကတဲ့               မင္းတုိ့

ငါနဲ့တူတူငုိခဲ့ၾကတဲ့                မင္းတုိ့
ငါနဲ့တူတူက်ရူံခဲ့ၾကတဲ့            မင္းတုိ့
ငါနဲ့တူတူေပါခဲ့ၾကတဲ့              မင္းတုိ့
ငါ့ကုိေမတၱာဓါတ္ေတြေပးတဲ့   မင္းတုိ့

ေရေၿမရပ္ၿခား မွာရွင္သန္ေနမယ့္ မင္းတုိ့၊ငါတုိ့
အမိေၿမမွာလူပ္ရွားေနမယ့္           မင္းတုိ့ငါတုိ့
ဘ၀အတြက္ေပးဆပ္ေနၾကတဲ့      မင္းတုိ့ငါတုိ့
ကမၻာရဲ့ တစ္ေနရာ မွာ ရွိ ေန ဦးမယ့္ မင္းတုိ့၊ငါတုိ့


ၾကယ္ေတြစုံတဲ့ညတစ္ည မွာေတာ့...အားလုံးၿပန္ဆုံႏုိင္ေကာင္းရဲ့.....

ေရး

သူငယ္ခ်င္း

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဖ်ားေနတဲ့ အခါ ၿပဳစုေပး ခ်င္တာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ့ေစတနာပါ

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အားငယ္ေနတဲ့အခါ အားေပခ်င္တာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရဲ့ ဆႏၵ ပါ

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အကူအညီလုိတဲ့အခါ ကူညီေပးခ်င္တာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမတၱာပါ

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေအာင္ၿမင္ေနတဲ့အခါ ဂုဏ္ၿပဳေပးခ်င္တာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရဲ့ မုဒိတာပါ

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ က်ရူံးေနတဲ့အခါ ၿပန္လည္ေကာင္းမြန္ေစခ်င္တာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရဲ့ ကုိယ္ခ်င္းစာမူပါ

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကုိအၿမဲေပ်ာ္ေစခ်င္တာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရဲ့ ခံစားမူပါ..

ကုိယ္ခ်စ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ကုိယ့္ရဲ့ေစတနာ ေတြကုိ နားမလည္ႏုိင္တဲ့အခါမွာ၊ ကုိယ့္ကုိသစၥာေဖါက္တဲ့အခါမွာ သူငယ္ခ်င္းေနာက္တစ္ေယာက္ ရဲ့ ေႏြးေတြးမူကုိ ရယူခ်င္တာ ကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့  ႏွလုံသားတဲက အမွန္တရား တစ္ခုပါပဲ

သာလွသုိ့ေပးစာမ်ား (၁)

သုိ႔သာလွ
          သာလွေရ…..က်ုဳပ္ရြာကထြက္သြားကတည္းက အဆက္အသြယ္ေတြ ၿပတ္ေနတာေနာ္..ဘယ္လုိတုန္း…က်န္းမာပါလုိ႔လန္းၿဖာရဲ့လား..က်ဳပ္လဲခုမွ ၿမန္မာလုိေရးရေတာ့တယ္..သာလွေရ….ဒီမွာ ၿမန္မာလုိေရးဖုိ႔ေနေနသာသာ ဘုိလုိ ဘဲမွုတ္ေနရတယ္..သူတုိ႔လုိ ခ်ိစ္ သံေတာ့ ဘယ္ပာုတ္မလဲ…ငပိသံနဲ႔talk ရတာေပါ့..အဲ့လဲ့ က်ဳပ္အခု ဘုိလုိ လဲ နဲနဲ ပါးပါး ညပ္တသံုးမယ္ေနာ္…ပာဲပာဲ..ဒါနဲ႔အရီးတုိ့ ဘြားေတာ္ တုိ့ မာရဲလားေပာ့…တုိ႕အေဖ ေကာ အရင္လုိအလုပ္ရွုပ္ဆဲပဲလား…က်ဳပ္လဲရြာကုိသတိရပါတယ္….ရြာမွာ က easy going life ဆုိေတာ့..က်ုုဳပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာေပါ့…ဒီမွာက ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး ပုဆိန္ရုိးကုိး…ဒါနဲ့ ေၿပာရဦးမယ္ သာလွေရ….ဒီမွာ အစားအေသာက္မေကာင္းဘူးပာ…..သူတုိ့အစာ ေတြ ငါေတာ့ ၾကိဳက္ေပါင္..ဘာတဲ့ Pepperoni  ဆုိလား Salami ဆုိလား…က်ဳပ္တုိ့ ရြာက ေရွာက္သီးသုပ္နဲ႔ေတာင္ ယွဥ္လုိ့မရပါဘူး….က်ဳပ္ေတာ့ရြာပာင္း ရြာ ထမင္းကုိ လြမ္းတယ္…Mr Bean ၾကည့္ရင္း ထမင္းနဲ႔အသည္းအၿမစ္ စားခဲ့တာေတြ….တရုတ္တန္းက ရြာက တရုတ္မ ဘူးဘူးမနဲဲ႕ ရခုိင္မုန္႕တီအုပ္ခဲ့တာေတြေလ….သတိရတယ္…ဒါနဲ႕ ပာုိ ေတာင္ညြန့္ က ဂါးဂါး ကၽြန္းစိန္ ကေတာ့ ဒီမွာ အုိေကေနေလရဲ့…အဲ့မိန္းမက ရြာမွာတည္းက စပက္ကတီတုိ့ ပီဇာ တုိ႕အုပ္တဲ့ မိန္းမေလ…သူဒီမွာ အုိေကမွာ ဆုိေၿပေနေလရဲ့…ဒါနဲ့ သာလွေရ…ဒီမွာ ေအးတထက္ ေအးလာပီ…ၾကီးေတာ္ ေပးလုိက္တဲ့ေစာင္ ေတာင္ မကယ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး..ဘြားေတာ္ထုိးေပးလုိက္တဲ့ scarf  ေလးေတြ ၀တ္ေနရပီကြ..ဘြားေတာ္ၾကီးကုိ သတိရတယ္လုိ့ သတင္းပါးေပးပါအုန္း ေနာ္…ပာုိတေလာ က က်ဳပ္ဖ်ားတယ္..က်ုဳပ္ေလ ေမတုိ့ေဖတုိ့ ၿပဳစုေပးတာေတြ သတိရလုိက္တာ….အဲ သာလွေရ…တုိ့အိပ္ေတာ့မယ္…ေနာက္ေန့ေတြ လွုပ္ရွားဖုိ႕က်ဳပ္အိပ္ရဦးမယ္….ေနာက္စာထပ္ေရးအုန္းမယ္….ရြာကုိလြမ္းတယ္ေပာ့…အားရင္စာၿပန္လွည့္အုန္း…..
                                                                                                                                ရြာက ၂၄၃ ဘစ္ၾကီးကုိသတိရေနတဲ့
                                                                                                                                             ၿမိဳ့ေရာက္ စုိးစုိး (သရပါ)

အုိဘယ္သူခ်င္း

ပာုိအရင္က အမွတ္တရ
တုိ႔သူငယ္ခ်င္း ေပါင္းကာစုစုံ
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ တူယွဥ္တြဲလုိ႔
စာေတြၿပိဳင္ကာ တူကာၾကိဳးစား
အထက္တန္းကုိ ေအာင္ၿမင္ဂုဏ္ထူး
ၾကည္နူးေပ်ာ္ရြင္ ၿပံဳးပန္းေ၀၍
ၿမဴးတူးေပ်ာ္ပါး ကုန္လြန္မုိးေဆာင္း
အုိ...အုိဘယ္သူခ်င္း
လုိင္းစုံကြဲ၍ ခုမ်ားခ်ိန္မွာ
ရင္မွာတမ္းတ တူမဆုံၿပီ.
ဘ၀ဆန္ခ်ီ ေလွာ္ခတ္ေပၿပီ။

 စုိးယုႏုိင္
၁၂.၁၀.၂၀၁၂
၁၁း၂၉

သာလွသုိ႔ေပးစာမ်ား (၂)

ပာဲ့ သာလွေရ...
                           စာေမးပြဲေတြ လဲ ၿပီးပီ...အမွတ္ေတြလဲသိၿပီ...ေက်ာင္း၄ ၇က္ ပိတ္ လုိ႔ ၿပန္ေတာင္ ဖြင့္ေနၿပီ...အမွတ္ေတြ ေတာ့ မေၿပာေတာ့ပါဘူး..ပာဲပာဲ...ဒီလုိပါပဲ ငသာလွရယ္....ဦးဆန္းေအာင္ (USA) မွာ လဲ ေပ်ာ္တယ္လဲမပာုတ္ မေပ်ာ္ဘူးလဲမပာုတ္ပါဘူး..ခု ေတာ့ စာလဲ သိပ္မမ်ားေသး..အတန္း တစ္ခ်ိဳ႔လဲ ၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ နဲနဲ အားယားေနတယ္ ဆုိပါေတာ့...ကဲ ဒါေတြ ထားလုိက္ပါ. က်ဳပ္ ေတာသား ၿမိဳ႕ေရာက္ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ေၿပာရဦးမယ္...က်ဳပ္ NEW YORK CITY , Brooklyn ကုိသြားတုန္းကေပါ့..ေအာ္..Brooklyn Bridge ၾကီးေပၚမွာဓါတ္ပုံေတြ အပီ ရုိက္တာေပါ့... ဒါနဲ႔ NYC မွာေတာ့ LGBT ေတြမ်ားေလရဲ့ၿမန္မာလုိ ဆုိရင္ေတာ့ ေယာ္ကလ်ာ၊ မိန္းမလ်ာ၊ ႏွစ္ဖက္ခ်ြန္၊ သုံဖက္ခ်ြန္ ပာုိခ်ြန္ ဒီ ခြ်န္ အကုန္ခ်ြန္ ေပါ့ကြယ္...အဲ့တံတားၾကီး ေပၚမွာ ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ က ၿမိန္ေရယွက္ေရ ႏွမ္းလုိ႕ က်ဳပ္တုိ႕ေတာသား ေတြ က ေတာ့ အထူးအဆန္း ဦးဂ်မ္း ၿဖစ္ေနတာေပါ့.. သူမ်ားေတြ က ေတာ့ပာန္မပ်က္ ပန္မပ်က္ ပဲ...ေကာ့ေကာ့ ေကာ့ေကာ့ နဲ႔ေလွ်ာက္ေနၾကတာ ေလ..နယူးေယာက္ ၿမင္ကြင္းေတြ ေၿပာရင္ ၿပီးမွာမပာုတ္ဘူး...ဒါနဲ႔ က်ဳက္ေသာက္ရွက္ေတြ ကြဲ တာ ေၿပာရ ဦးမယ္..သူတုိ႔ဆီမွာ Metro တဲ့ subway ေတြေလ...ေတာက ၿမိဳ႕ပတ္ရထား နဲ႔ေတာ့ လားလားမွမဆုိင္..သူတုိ႕ဆီမွာ metro က နယူးေယာက္ ရဲ့ အသက္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ဆုိုလုိ မမွားဘူးေပါ့ကြာ..က်ဳပ္ လဲ ခပ္တည္တည္ တစ္ခါစီး ကတ္ေလး၀ယ္..ေတာက ပာုိ အစီ နဲ႔ အ၀င္း လဲ ပါပ...က်ဳပ္တုိ႔လဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး metro စိးဖုိ႔ subway gate ကုိ သြားၾကတာေပါ့..အဲ့ မွာ စတာပဲ..ပာုိ အစီနဲ႔ အ၀င္း ကေတာ့ ကတ္ၿဖတ္ၿပီး ေငါက္ေငါက္ နဲ႕ ၀င္သြားေကာ..႕က်ဳပ္လဲ ကတ္ၿဖတ္ ၿပီး ၀င္ မယ္ဆုိၿပီး ေရွ႕က အတန္း ၾကီး ကုိ ပာန္ေလးနဲ႔ တြန္းတာေပါ့..."ဘန္း"ဆုိ အတန္းၾကီးက ပိတ္သြားၿပီး ၀င္လုိ႕မရေတာ့ဘူး..အုိး က်ဳပ္လဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ ကတ္ၿဖတ္ ထပ္တြန္းေပါ့..."ဘန္း" ဆုိ ၿပီး ၀င္လုိ႕မရၿပန္ဘူး..အေနာက္က လူၾကီးကလဲ  "hey man man ဆုိၿပီး ဘာညာသလကာ ေအာ္ ေကာ" က်ဳပ္လဲ ထူပူေနၿပီ...ဒီတစ္ခါလဲ ကတ္ကုိ ထပ္ၿဖတ္...ကပ္ကလဲ တစ္ခါတည္း နဲ့ ၿဖတ္မရ ဘုရားစာေတြ ရြတ္ၿပီး ၿပန္ၿပီး ကတ္ကုိ ၿဖတ္ရၿပန္ေရာ.. စိတ္ထဲမွာလဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ "လာေပာ့" ဆုိၿပီး ပာုိအေကာင္စီစီ ၿပတဲ့အတုိင္း အတန္းၾကီးကုိ တြန္း ၿပီး ၀င္လုိက္မွ ပဲ ရထား စီးဖုိ႔ အထဲ ေရာက္ေတာ့မယ္...က်ဳပ္မွာလဲ ရယ္အားထက္ ငုိအားသန္ ေပါ့..ေနာက္မွ သူတုိ႔ေၿပာတာ က်ဳပ္က ေၿပာင္းၿပန္ၾကီး တြန္းေနတာတဲ့..ရွက္လဲရွက္ ၀မ္းလည္းနဲ ပုိက္ဆံ ေဒၚလာ ၇ ေဒၚလာ ေလာက္လဲႏွေၿမာ ေပါ့ က်ဳပ္ကလဲ ေဇါက္ထုိး သမားကုိး သူမ်ား က အတည့္ဆုိ က်ုုဳပ္ကေၿပာင္းၿပန္...သိတယ္မလား..အဲ့ေန႔ က စကားေတာင္ မေၿပာႏုိင္ပါဘူး...ဘာပဲေၿပာေၿပာ ဦးဆန္းေအာင္ ေရာက္ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုေပါ့...ခုၿပန္ေတြးခုေတာင္ ရွက္တယ္..ပာီးပာီး..ခုေတာ့ ေတာသား အေမာင္ က်ဳပ္ လဲ အနဲငယ္ေတာ့ လွည္လွ ပါၿပီ...ကဲသာလွေရ..၀မ္းအေရး အေၿပးေလြး လုိက္ဦးမယ္..ပာုိေန႔က ၾကီးေဒၚ ရဲ့ ၾကက္သားပာင္း နဲ့ ခ်ဥ္ရည္ပာင္း အိမ္မက္မက္တယ္... အားလုံးကုိ သတိ၇တယ္လုိ႕...ဒီတစ္ခါၿပန္လာရင္...၂၄၃ ၾကီး အ၀ စီးဦးမယ္...ကဲ သြားၿပီ ငသာလွေရ....အားရင္ယားရင္ စာေရးလဲ့..ဒါပဲ

ေတာက မင္းသမီးရွုးေနေန မ နဲ႔ ပာုိ စလုံးေရာက္ေဒၚ၀က္မ သမီး အိမ့္စန္ ကုိ သတိရေနတဲ့
စုိးစုိး(သရပါ)
ေခတၱ ဦးဆန္းေအာင္

ေဘြးထုပ္ ရဲ့ ဂုဏ္

“ညည့္နက္သန္းေခါင္ယံ…အိပ္မေပ်ာ္ေသးခ်ိန္ ဂစ္တာေလးကုိ အေဖာ္ၿပဳရင္းတီးခတ္စဥ္
....မုိးပြင့္ၾကယ္ေလး ၿပဴထြက္ခဲ့သလုိ အေဆာင္ သူေလးရဲ့အရိပ္ကုိေတြ႔ရင္…တီဆုိေနမယ္ မင္းဖုိ႔သီခ်င္းေတြ တစ္ညလုံးပဲ အင္းလ်ားလမ္းမေပၚမွာေလ” ေပာာင္းႏြမ္းႏြမ္း ၿပာႏုႏု tape စက္ေလး က သီခ်င္းသံေလး က ႏွင္းဆီေတြ ေ၀ေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕ဧည့့္ခန္းေလးထဲမွာ ၿပန္႔လြင့္ေနပါတယ္
“အဲ့ သီခ်င္းကေလ ေမေမတုိ႔ေခတ္က နာမည္ၾကီးခဲ့တာေပ့ါ..မြန္းေအာင္ သီခ်င္းေတြ ကုိ အေဆာင္က ေက်ာင္းသား ေတြက ေမေမတုိ႔ အေဆာင္ ကုိ လာၿပီး ဆုိၾကတာေပါ့.” ေမေမ က သူ႔ ရဲ့ ေရွးေပာာင္း tape ေခြေလးေတြကုိ ၿပန္လည္စီရင္း ထုံးစံ အတုိင္း သူ႔ရဲ့ ေက်ာင္းသူဘ၀၊ သူတုိ႔ေခတ္ ရဲ့ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြ အေၾကာင္း ကုိ အစခ်ီ ဖုိ႔ ဇာတ္လမ္းစေနၿပီ.
“ အုိင္ တုိ႕ က ေတာ့ စုိင္းထီးဆုိင္ တုိ႔၊ လႊမ္းမုိး တုိ႔ကုိ အပီ ပာဲ ခဲ့တာေပါ့..ပာပာ..အဲ့တုန္းကဆို ညဖက္တုိင္း မုိးအလင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဂစ္တာေလးတီး သီခ်င္းေတြဆုိ လက္ဖက္သုပ္ေတြစား ၿပီး ေပ်ာ္စရာၾကီးကြာ” အေဖ နဲ႕ အေမ က စကားေၿပာရင္ အုိင္ နဲ႔ယူ ဆုိၿပီးေၿပာၾကတယ္…အခု လဲ အုိင္ က ေလ ဆုိ ၿပီး သူ႔ ဇာတ္လမ္း ကုိ အေမၾကီးကို အားက်မခံ ေၿပာေနၿပန္ပီ…
“သီခ်င္းေလးေတြကေတာ့ နားေထာင္လုိ႔ေတာ့ေကာင္းသား…ဒါေပမယ့္ သားကေတာ့စုိင္းစုိင္းတုိ႔၊ ရဲေလးတုိ႔ ကုိ ပဲ ၾကိဳက္တယ္…Rapping ေတြကုိ free style ရြတ္တာ ဘယ္ေလာက္ မုိက္လဲလုိ႔ “
ေပာာ ၾကည့္ အကုိအၾကီးဆုံး က အက်ီပြပြေတြ၀တ္ သူ႔ ေပါင္ ႏွစ္ဆ ေလာက္ရွိတဲ့ rapper ေဘာင္းဘီ ဆုိတဲ့ ပာာ ၾကီးကုိ မမ ၿပီး rapping ရြတ္ တာ ကို သေဘာ ၾကေန တာေလ..ခု လဲ အေမ့ မြန္းေအာင္ ကုိ သူၾကိဳက္တဲ့ J –me တုိ႔ စုိင္းစုိင္းတုိ႔ နဲ႔ ယွဥ္ေနၿပန္ၿပီ…
 “ပာဲ့ ပာဲ့ ဘာ စုိင္းစုိင္း ေတြ ဒုိင္းဒုိင္းေတြ လုပ္ေနတာလဲ..က်ဳပ္တုိ႔ေခတ္တုန္းက ဆုိရင္ ဓါတ္ၿပားေခတ္ေလ..သြားေလသူ ၾကီး က ေန႔တုိင္း သူ႔ဓါတ္ၿပားစက္ၾကီး နဲ႔ ပာသၤာတ ထြန္းရင္ တုိ႔ ၊ မာမာေအး တုိ႔ကုိ နားေထာင္ခဲ့ၾကတာေပါ့..သီခ်င္းၾကီးေတြဆုိ လဲ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေလာက္လဲ..အဓိပါၸယ္ရွိလုိက္တာမွ နင္တုိ႔ ဘာတဲ့ မိကလီ လား မိစႏၵီ လား ေအး ဒင္း တုိ႔ နဲ႔ေတာ့ကြာပ”
ကဲ ၾကည့္ အဖြားေတာ္ က လဲ သူ႔ရဲ့ ဓါတ္ၿပားေပာာင္းၾကီး ကုိ ဖြင့္ေလၿပီ…ေမၾကီးစလုိက္တဲ့ မြန္းေအာင္ ဇာတ္လမ္း က ဇာတ္ရွိန္ၿမင့္လာၿပီ…သားကေတာ့ အဖြား ေၿပာတဲ့ မာမာေအးလဲမသိဘူး..အေမရဲ့ သီခ်င္းေတြလဲ နားမေထာင္ဖူးဘူး..အေဖ့ရဲ့ ခင္ေမာင္ တုိး ေတာင္ tape ေခြမွာ ေတြ႔ဖူးလုိ႔သိတာ..အကုိရဲ့ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး ပာာေတြဆုိ ပုိဆုိး...
“ပာဲလုိ ေပာာင္းအာယူ”  “ပာုိင္းဒီခ်ယ္ သက္(စ္) အုိင္အမ္ဖုိင္း၊ အန္ ယူ”
“ေပာာ ဆရာမေတာင္ ေရာက္လာၿပီပဲ..သူတုိ႔ ေက်ာင္းကပြဲ လဲ နီးလာၿပီေနာ္ ဆရာမ …အဲ့တာ သူ႔ကုိ သီခ်င္း နဲ႔ ကတာ လုပ္ေပးပါအုန္း ဆရာမရယ္”
ပာုတ္တယ္ သား တုိ႔ အဂၤလိပ္ေက်ာင္း မွာ ေနာက္အပါတ္ ကပြဲရွိတယ္…အဲ့တာ သားက အေရြးခံရတယ္ေလ..အဲ့တာ “ Que Sara Sara” သီခ်င္းဆုိ ၿပီးကရမွာတဲ့..
“ Well, let’s sing Que Sera Sera, သားသား” ဒီခ်ယ္က သူ႔ရဲ့ လယ္ဒါ အိတ္ၾကီးထဲ က အိုင္ပတ္ေလးထုတ္ၿပီး သီခ်င္း အသံခ်ေပးပါတယ္
“When I was just a little boy, I asked my mother, What will I be?
Will I be pretty, Will I be rich? Here what she said to me
“Que Sera Sera, whatever will be, will be.”
သားလဲ ဆရာမေၿပာတဲ့ အတုိင္း တေတြမလြဲဆုိၿပီး ပ်င္းတာနဲ႔ေရ ေသာက္ ခ်င္ တယ္ဆုိၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖး ကုိ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္
“၀ါဆုိ၀ါေခါင္ ေရေတြၾကီးလုိ႔သေၿပသီးမွဲ႔ ေကာက္စုိ႔ကြယ္” အိမ္ေနာက္ေမး က ပူစူးမ ကုိ သားနပ္ခါးပဲက်ား နဲ႔ သူ႔ေမာင္ ေလး ကုိ ေခ်ာ့သိပ္ေနပါတယ္..”ပာဲ့သမီး ဒီႏွစ္လြတ္လပ္ေရး သီခ်င္းဆုိၿပိဳင္ပြဲ က်ရင္ ေဘြးထုပ္ နဲ႔ တက္ကပာယ္…ငါတုိ႔တုန္းကဆုိ တြန္ေတးသိန္းတံရဲ့ အသီးတရာ အညာ တစ္ခု နဲ႔ ပြဲ က်ခဲ့တာပာဲ့” ပူစူးမ အေမ က သူ႔ႏုိ႔ညာေကာင္ ကုိ စာၿပေနရင္း သူ႔သမီးကုိ အားေပးေနေသးတယ္..
“ပာဲ့ေကာင္ေလး ေရေသာက္ တာ က လဲ ႏွစ္ကမၻာ ေလာက္ၾကာတယ္ပာယ္…ေနာက္ေန႔ ငါ ေရဘူး ေကာ ေသးဘူးေကာ ခ်ေပးထားမယ္…စာသင္ရမယ္ မရွိေသးဘူး ေရေပါက္ေလာက္ ေသးေပါက္ေလာက္ နဲ႔ မၿပီးႏုိင္ဘူး…ပာြန္း” ေပာာ ေမၾကီး ေအာ္ ေနၿပီး…ၿမန္ၿမန္ သြားမွ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ စာသင္ၿပီး ရင္ ဂိမ္းေဆာ့ရမယ့္ အခြင့္အေရးေလး လြတ္သြား ဦးမယ္..
“Okay, let’s start again”
ကဲ သားလဲ သီခ်င္းၿပန္ဆုိရေတာ့မယ္…ၿပီးရင္ ဂိမ္းေဆာ့ရရင္ ၿပီးတာပဲ…
“When I was just a little boy, I asked my mother, What will I be?
Will I be pretty, Will I be rich? Here what she said to me
“Que Sera Sera, whatever will be, will be.”
အိမ္ေရွ႔ ဧည့္ခန္း ထဲမွာေတ့ာ ႏွင္းဆီေတြလဲ ေ၀တုန္း အေမ့ရဲ့ မြန္းေအာင္ သံေနလဲ ေပ်ာက္သြား ၿပီ..အေဖ့ ခင္ေမာင္ တုိး လဲ ဘုတ္စေတး ေပ့ါ အစ္ကုိ ကေတာ့ နားက်ပ္နဲ႔ သီခ်င္းေတြနားေထာင္ေနၿပီး ပါးစပ္က လဲ ပြစိပြစိ နဲ႔၊ အဘြား တစ္ေယာက္လဲ သူ႔အခန္းထဲမွာ သြားေလသူ ကို လြမ္းဆြတ္သတိရလုိ႔ မာမာေအး သီခ်င္း ေတာင္ မညီးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး…

“ငါတုိ႔ၾကက္ဖႏုိင္ႏုိင္ ေရႊဖလားနဲ႔ၾကက္သားကုိင္…နင္တုိ႔ၾကက္ဖရွုံးရွုံး ေၾကးဖလားနဲ႔ ၾကက္ေခ်းတုံး”
အိမ္ေနာက္ဖက္ကၿပင္မွာေတာ႔ပူစူးမ တစ္ေယာက္ သစ္သားေခ်ာင္း ကုိ မုိက္ကရုိဖုိး ပာန္လုပ္ၿပီး အဆုိေလ့က်င့္ေနေလရဲ့…သူ႔အေမက ေတာ့ ေကာ္နီ သီခ်င္းထဲကအတုိင္း သူ႔ေယာက်ၤား ကုိ ေကာ္လန္ေပၚမွာ ႏွုတ္ခမ္းနီ သူေလလိမ္တာ မိၿပီ မိသက္နဲ႔ေတြ႔ခဲ့လား ေကာ္လန္ေပၚကအနီ စက္ တရားခံဘယ္သူလဲေပာ့ လို႔ေအာ္္ေနၿပန္ပါၿပီ…

ေရး
၂၉၊၁၁၊၂၀၁၂
မနက္၂ နာရီ