အားက်မိၿခင္း

ခုတေလာ Fianl နီးလာပါၿပီ ဆုိမွ blogging ေရာဂါ စြဲကပ္ေနၿပန္ၿပီ...Tumblr ေလး check လုပ္လုိက္...Flickr မွာ အေကာင့္ေတြလုပ္...blog ကုိလဲ ေန႔စဥ္ post ေလးတစ္ခုေတာ့တင္ၿဖစ္ေနတယ္..
ကဲ...အဲ့ဒါ blog ကမမ ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ ဆုိ တဲ့ blog ကုိဖတ္ၿပီး inspiration ေတြရေနတာေပါ့...သူ႔ကုိအားက်...သူေရးတာေတြဖတ္ၿပီး...blogging ကုိၾကိဳက္သြားတယ္ ဆုိပါေတာ့...သူ႔ကုိတုပ၍လုိက္ေရးၿခင္းမပာုတ္ပါ...(ၾကိဳတင္ excuse ပာီး)

ကဲ ခု အတန္းေၿပးဖုိ႔ေတာ့ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္...စာကလဲေရးခ်င္ေနမိ...ခက္ဧ။္..ကဲ ကဲ ပာုိ blogger မမ လုိ ေန႔စဥ္ဘ၀ လွုပ္ရွားမူေတြ...အေတြးအေခၚေလးေတြကုိ ပာာသာေလးလဲပါ...ရသေလးလဲ ေႏွာ...ေရးခ်င္ေနမိသာ ေတာ့အမွန္ပဲ....ကဲဒါဆုိ ရင္...အၿမဲတမ္း တစ္ေန႔တာကုိယ္ၿဖစ္ခဲ့တာေလးေတြ...ကုိယ္သိတမၽွေလးေတြကုိ ေဖာ အဲ မၽွေ၀ေပးခ်င္တာပါ..ပာဲပာဲ...ဒီေန႔ကစၿပီး...ဘ၀မွာ အားလုံးကုိ တတ္ႏုိင္သမၽွ အေကာင္းၿမင္...(မၿမင္ႏုိင္ေသးပါဘူး..ပာဲ)ေပၽွာ္ေပၽွာ္ေနလုိ႔ ထြက္ေပါက္ခါးကုိ စားေရးၿခင္းေသာ့နဲ႔ ဖြင့္လွစ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ့ ေရႊေရာင္အနာဂါတ္ေန႔သစ္ေတြကုိ အားနဲ့အင္နဲ႔ ၿဖတ္သန္းပါမယ္...ကဲအတန္းေနာက္က်ၿပီေတာ့...ပာုိၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ မၾကီးကုိ ရွဲရွဲပါလုိ႔

အေ၀းသုိ႔

ပာုတ္တယ္...ဒီေန့ပဲ...
ဒီလုိ ႏွင္းေတြေ၀ ေနတဲ့ အခ်ိန္...ဒီလုိေန ေရာင္ မေတြ႔ရတဲ့ေန့ေလးေပါ့...
၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္မွာေပါ့....

 ရင္ထဲက ေမာလာသၿဖင့္ ကုတင္ေဘးနားက ေရဘူး ယူကာေသာက္လုိက္ရသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေဆး သြင္းၿပီးကတည္းက လူကေနလုိ့မေကာင္း.ပုိလဲေမာလာသည္။ အစားလဲမ၀င္ေတာ့.၀င္ေလထြက္ေလ မွတ္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း အသက္ရူက်ပ္သလုိ ခံစားရ၏။ ဒီလုိည ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ အမုန္းဆုံး။ ေဆးရုံနံ ေတြကုိကၽြန္ေတာ္မုန္းတယ္၊ လူနာေတြရဲ့ ညဥ္းသံ ေတြကုိလဲ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္၊  ကၽြန္ေတာ့္ ခုတင္ ေဘးနား က လူနာေတြဆုံး သြား ၿပီး ေခါထုတ္သြားတဲ့ၿမင္ကြင္းေတြကုိ လဲ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကုန္လာ ပါပီ...ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေသရမွာကုိ ေတာ့ မေၾကာက္ဘူး ဗ်..ဘာလုိ့လဲ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့လုိ ကင္ဆာ ေရာဂါ ေတြ အတြက္ ေသၿခင္းပာာ နိဗၺာန္ ပဲေလ. ေအာင္ၿမင္မူကုိလဲကၽြန္ေတာ္ မမက္ေမာပါဘူး..ေက်ာ္ၾကားမူကုိလုိ မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး..ဘ၀မွာ အေရးၾကီးဆုံးလုိ့ထင္ရတဲ့ ေငြ ေတြကုိလဲ ကၽြန္ေတာ္မရွာခဲ့ခ်င္ပါဘူး.ဒါေပမယ့္ အေမ အေဖ  ကုိေတာ့ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တာေပါ့၊ အဲ့လုိပါပဲဒါ႕ကၽြန္ေတာ္ၿဖစ္ေနက် ပါပဲ...အိပ္လုိ့မေၿပာတဲ့ ညေတြဆုိ အဆုံးမသတ္ႏုိင္တဲ့ အေတြးေတြ ကုိ ေတြးရတာ ကုိကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္လာၿပီေလ၊

"ေဆးထုိးေပးပါ...႕ကၽြန္မကုိေဆးထုိးေပးပါ...ေဆးထုိးေပးၾကပါ"
 ေပာာ ၾကားလား..ပာုိဘက္ အမ်ိဴးသမီး ေဆာင္ က ေအာ္ ေနတာေလ...နာလြန္းလုိ့ေနမွာေပါ့..သူတုိ့အသံေတြကုိသာ ဂရုစုိက္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္လဲ အိပ္လုိ့ရမွာ မပာုတ္ေတာ့ဘူးေလ..ကၽြန္ေတာ္အားရွိေအာင္အိပ္ရမယ္..ဆရာ၀န္ကေၿပာထားေသးတယ္..ေနာက္တစ္ပါတ္ေဆးသြင္း မွာတဲ့..အားရွိေအာင္ေနထားတဲ့.
.............................အပုိင္း(၂)....................................................................................................

 "သူငယ္ခ်င္း ၊ သက္သာလား၊ စားလုိ့ေကာ၀င္လား၊ မေန့က အိပ္လုိ့ေကာ ေပ်ာ္႕ရဲ့လား " Alvin က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သတိတရ လာေမးသည္။ Wandy တုိ့ Carol တုိ့က ေတာ့ ပာုိဘက္ က အဘြားၾ႕ကီးေတြနဲ့ အဖြဲ႔က်ေနတယ္..

"ေအး.မေန့ကေဆး သြင္းထားတာေလ..ဒီလုိပါပဲကြ.ငါအားရွိေအာင္ အိပ္ရမယ္ေလ.ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေၿပာဘူးကြ"

"ေအး ဒါဆုိလဲ ငါ ဘုန္းဘုန္းတုိ့ အေဆာင္ဘက္သြားလုိက္ဦးမယ္..မင္းအတြက္ငါတုိ့ စာအုပ္ေတြယူလာတယ္..ထားခဲ့မယ္ေနာ္" Alvin က နူတ္ဆက္ကာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေဆာင္ကုိထြက္သြားသည္။

Alvin တုိ့ Wandy တုိ့ Carol တုိ့က ကၽြန္ေတာ္တုိ့ နားခုိေနတဲ့ ကင္ဆာေဖာင္ေထးရွင္း မွာ လုပ္အားေပးလာလုပ္က်တာေလ..
႕USသြားရင္ experiences ရေအာင္ဆုိလားပဲ..သူတုိ့က ကၽြန္ေတာ္နဲ့ အသက္တူတူ ေလ..ဒါေၾကာင့္ သူတုိ့နဲ့ ခင္တယ္ေလ.

ဒီကုိသူတုိ့က တစ္ပါတ္ တစ္ခါ လာၾကတယ္..႕ကၽြန္ေတာ္ တုိ့လုိ ကင္ဆာေရာဂါ သည္ေတြ နဲ့ စကားေၿပာေပးတယ္..ၿပီးရင္ေတာ့ သူတုိ့ၿပန္သြားၾကတယ္၊ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူတုိ့ နဲ့ စကား ေၿပာလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လူေကာင္း တစ္ေယာက္ လုိ ခံစားရတယ္၊ နာတာေတြကုိ ေမ့သြားတယ္..သူတုိ့က အၿပံဳးေတြကုိယူေဆာင္လာေပးတယ္ေလ..႕ေန၀င္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေနရတဲ့ လူေတြ အဖုိ့ သူတုိ့ ရဲ့ ၾကင္နာမူ ေတြပာာ ခြန္အားေတြၿဖစ္ေစတယ္. ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားရွိခုိးတုိင္း သူတုိ့ ကုိ ေမတၱာ ပုိ့ေပးတယ္

"ေတာင္" ေပာာ ထမင္းစားေဆာင္ က အခ်က္ေတာင္ေပးေနၿပီ။ အခ်ိန္ေတြက လဲၿမန္လုိက္တာေနာ္..ထမင္းကုိေတာ့ ကုိတာ နဲ့ ပဲ ယူခုိင္းလုိက္ေတာ့မယ္..

"ကုိတာေရ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထမင္း ေလးယူလာေပးပါေနာ္ " "ေအးပါ ပာ မင္းစားႏုိင္ပါ့မလားကြ.ဒီေန့ပာင္း ေတာ့ ေကာင္းမယ္ထင္တာပဲ ငါလာပုိ့ေပးမယ္ " ကုိတာက ကၽြန္ေတာ့္ ပန္းကန္ နဲ့ သူ့ပန္းကန္ ကုိယူကာ ထမင္းစားေဆာင္ ကုိ ထြက္သြားသည္။

ၾကက္သားတစ္တုံးနဲ့ ခ်ဥ္ရည္ပာင္း ပါလား..ပာင္း ၿမင္ ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားခ်င္စိတ္ၿဖစ္လာသည္။ ေခါင္းအုံး ကုိေနာက္ မွီကာ ထမင္းစား ရန္ ခုံကုိ ခုတင္ေပါ အရင္တင္ရမည္။ ခုတေလာေလာ ဘာလုပ္ လုပ္ ေမာခ်င္လာသည္။   ခ်ဥ္ရည္ပာင္းေလးကုိရြဲရြဲ ေလးဆမ္း ၿပီး ထမင္းနဲ့ ၾကက္သား ကုိ နယ္စားရင္ စားေကာင္းတယ္ လုိ့ ေမေမေၿပာဖူးတယ္.."အုိး...အန္ခ်င္လုိက္တာ." စိတ္ညစ္တယ္. ဒီလုိ ေဆးသြင္းရင္ ၁၀ ရက္ေလာက္ေတာ့ ခံရၿပီပဲ..ေမေမ  က လဲ တစ္ပါတ္ မွ တစ္ခါပဲ လာႏုိ္င္ၾကတယ္..ေမေမ  လာရင္ ေမေမ က ေခ်ာ့ေမာ့ ေကၽြးေတာ့ အစာ က ၀င္ေသးတယ္..ခုေတာ့ဘာမွစားခ်င္စိတ္ကုိ မရွိေတာ့ဘူး..ထမင္းပန္းကန္ေလး ကုိ ေဘးနားက စားပြဲေပါ ၿပန္တင္ ၿပီး.. Alvin ထားခဲ့တဲ့ စားအုပ္ေလးေတြကုိ ေမႊ ၾကည့္မိတယ္..TIME Magazine တဲ့...ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲယူလုိက္မိသည္။ ဘာလုိ့လဲ ဆုိေတာ့ Magazine ေတြ မွာ ႏုိင္ငံၿခား က အႏုပညာရွင္ ေတြ ဓါတ္ပုံေတြ ပါတယ္ေလ.အဲ့ဓါတ္ပုံေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ၿဖတ္ၿဖတ္ၿပီး သိမ္းထားတတ္တယ္..အမွတ္တရေပါ့
ေပာာ Lady Ga Ga ဆုိပါလား..ဆန္းၿပားလွတဲ့ သူ့ ၀တ္စားထားပုံ က ၿမန္မာ မ်က္စိနဲ့ ၾကည့္ဖုိ့ဆုိတာ ခဲယဥ္းလွပါတယ္..ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ Note Book ထဲ ေလးထုတ္ ကာ Lady Ga Ga ဆုိၿပီး မွတ္ထားလုိက္သည္။ ဒီတစ္ခါ Alvin တုိ့လာရင္ ေမးရမယ္....

ေၾသာ္ သက္တူရြယ္တူ ေတြဆုိ ေပမယ့္လဲ  သူတုိ့ ဘ၀ေပး ကံ ကေကာင္းလုိက္တာေနာ္...US ဆုိတဲ့ ေနရာၾကီးမွာ စာေတြသြားသင္ၾကမယ္တဲ့..Alvin က ဗိသုကာ ဆုိလားယူမယ္တဲ့...Carol တုိ့က အင္ဂ်ီနီယာ လုိင္းဆုိလားပဲ...သူတို့ ေတြမွာ ေတာ့ အိမ္မက္ေတြကုိ စီ နဲ့ေပါ့ေလ..ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္မက်ပါဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ ရဲ့ ဘ၀ေပးကုသုိလ္ကံေပါ ေလ..ကၽြန္ေတာ့္မွာလဲ အိမ္မက္ တစ္ခုရွိပါတယ္ဗ်...ညီညာၿပန့္ၿပဴးတဲ့ သဲေသာင္ၿပင္ၾကီး ရွိတဲ့ ကမ္းေၿခ မွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္  စက္ဘီးတူတူစီးခ်င္တယ္..စြန္ေလးလဲတူတူလႊတ္ခ်င္တယ္ေလ..ေဖေဖ လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ့ မိသားစုကုိ ၿပန္လည္ ခ်စ္ခင္တတ္မယ့္ တစ္ရက္မွာ ေတာ့ ႕ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ေလး ၿပည့္လာႏုိင္မယ္ထင္ရတာပဲ.

.....................................ဇာတ္သိမ္း.................................................................................................

 ဒီေန့ မနက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာ ႏုိးလာခဲ့တယ္...အားေတြလည္းၿပည့္ေနသလုိခံစားရတယ္....႕ေနမင္းၾကီးကလည္းထြက္ဖုိ့တာဆူေနၿပီ...လွလုိက္တာေနာ္...႕႕႕႕ကၽြန္ေတာ္ ၀င္းထဲ ဆင္းလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ ေနတဲ့ ေနရာေလးပာာ ကင္ဆာေရာဂါရွင္ေတြ အတြက္ေတာ့  ေတာ္ေတာ္အဆင္ေၿပပါတယ္..ဒီထဲေရာက္လာကတည္း က ေသမယ့္လူေတြပဲေလ...တစ္ေယာ္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာ...တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထြက္သြားၾက နဲ့ ပာုတ္ေနတာပါပဲ ...ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ့ အားလုံး စိတ္ဓါတ္မက် ၾကပါဘူး...ေသမွာၾကိဳသိရတဲ့အတြက္ ၀မ္းေတာင္သာပါေသးတယ္...သံသရာ အတြက္ၿပင္ဆင္ခ်ိန္ေလး ရတာေပါ့.....ပာုိေတြး ဒီေတြးနဲ့ ၀င္း တစ္ပတ္ေတာင္ ၿပည့္သြားၿပီ...ေပာာ ဆရာ၀န္ၾကီးလာၿပီ...ကၽြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ ေ၀ဒနာေတြကုိ ကုသ ေပးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ရဲ့ ေက်းဇူးရွင္ၾကီးေလ၊ " ေနေကာင္းလား..ေဆးသြင္းၿပီး လမ္းေတာင္ေလွ်ာက္ေနပလားး ေအး ေအးး ေကာင္းတယ္ေပာ့ " ဆရာၾကီး ရဲ့ ေစတနာ သံေတြပာာ ေဖာင္ေထးရွင္း တစ္ခုလုံးၿပန့္ ႏွံေနပါၿပီ....႕႕ကၽြန္ေတာ္လဲဒီေန့ ေနာက္ဆုံးေဆးသြင္းရမယ့္ေန့ေလ........
" ေပာ့ေကာင္ေလး ေဆးသြင္း ရမယ္ေလ..ေအာ္ လာ လာ ဆရာ ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ ပာာကို " အနီေရာင္ သူနာၿပဳဆရာမေလး ေတြ က ကၽြန္ေတာ့္ကုိလာေခါ ၾကၿပီ ၊ သူတို့ ေတြက ပြစိပြစိ နဲ့ အၿမဲတမ္းအဲ့လုိ ေအာ္ေနေတာ့တာပဲ ."လာၿပီ လာၿပီ ဆရာမ ကလဲ ခန ေလးပဲပာာ ကုိ " ကၽြန္ေတာ္ ေစာဒက တက္ကာ ေဆးသြင္းဖုိ့ အခန္းထဲ ၀င္သြားလုိက္သည္။

ေပာာ..ေမေမ ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီပဲ..." ကဲ သား ေမေမ ေစာင့္ေနတာ သားကုိ၊ သား ေနေကာင္းလား၊ သက္သာရဲ့လား ၊သားၾကိဳက္တဲ့ ပူတင္း ေဆးသြင္းၿပီးရင္ စားမယ္ေနာ္.ေမေမ ေစာင့္ေနမယ္ " ေမေမ က အဲ့ဒါေတြ ခ်စ္ဖုိ့ေကာင္းတာ. သားအၾကိဳက္အကုန္ ထည့္လာတယ္..အဲ့ေလာက္ခ်စ္ဖုိ့ေကာင္းတဲ့ ေမေမ ကုိ ေဖေဖ က ဘာလုိ့ မခ်စ္လဲ မသိပါဘူး အဲ့တာေတြထားပါေတာ့ ခုေဆးသြင္းဖုိ့ အရင္လုပ္ရဦးမယ္..." ကဲ သား ခန နားလုိက္ဦးေနာ္..၂ နာရီေလာက္ပဲ ေနာက္ဆုံးအလုံးပါပဲကြ " ဆရာၾကီး က ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကုိ ဆုပ္ကာ ေၿပာသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ခြံေတြေလးလာသည္။ေခါင္းလဲနဲနဲ မူလာသည္။ ေမေမရဲ့ ဘုရားစာရြတ္သံေလးကုိၾကားေနရတယ္....ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ ကုိ ေခါေနၾကသံ ကုိလဲ ၾကားေနရတယ္
......................................................................................................................................
ေလနုေအးက တၿဖဴးၿဖဴးတုိက္ခတ္ေနတယ္...ေမေမက ေဖေဖ ေပးဖူးတဲ့ ပု၀ါေလးကုိ ၿခံဳထားတယ္
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ေဖေဖရယ္ က စြန္ လႊတ္ဖုိ့ေလ သင့္ရာကုိ ဦးတည္ေနၾကတယ္...
ေမေမကေၿပာတယ္ သုံးေယာက္တူတူ စက္ဘီးစီးရေအာင္တဲ့......ညီညာၿပန့္ၿပဴးတဲ့သဲေသာင္ၿပင္မွာတဲ့ေလကၽြန္ေတာ္ရယ္ ေမေမရယ္ ေဖေဖရယ္ စက္ဘီးတူတူစီးၾကတယ္...ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ေကာ  ကၽြန္ေတာ့္ စက္ဘီးေလးေကာ ပင္လယ္လူိင္းေတြက ေခါသြားၾကတယ္...ကၽြန္ေတာ္က ေအာ္ ကာ ေမေမ့ ကုိ ေခါေနတယ္...ေမေမက ေတာ့  ေဖေဖေပးတဲ့ ပု၀ါေလးကုိ ၿခံဳထားကာ ေဖေဖ့ကုိ မွီကာ ငုိေနတယ္.. ႕ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ ေရာ ေဖေဖ ကုိ့ပါ ေအာ္ေခါေနမိတယ္...ေမေမနဲ့ေဖေဖက ေတာ့ ကမ္းစပ္မွာရပ္ၾကည့္ေနေလရဲ့.......................................

မွတ္ခ်က္..ဒီ၀တၳဳတုိေလးကုိ မႏွစ္က ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ မွာ ေရးၿပီး facebook ေပၚတင္ခဲ့ပါတယ္...စာလုံးအသုံးအႏွုန္းမ်ားမွားေနၿပီး..မူရင္း အေရးအသား ကုိတင္ၿပ ခ်င္လုိ႔ ၿပင္ဆင္ခ်က္မရွိဘဲ မူလအတုိင္းၿပန္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္

ၾကယ္စင္တစ္ခုၿဖစ္ပါေစသား

ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀မွာ ၾကယ္
၆ပြင့္နဲ႔ဆုံခဲ့တယ္....၆ပြင့္ေသာၾကယ္ထဲ မွာမွ ထူးထူးၿခားၿခားဓူ၀ျံကယ္ ေလးတစ္ပြင့္ပါခဲ့တယ္..သူကေတာ့ မုိးတဲ့...အဲ့ဓူ၀ံၾကယ္ ေလးက လွတယ္..ေတာက္ပတယ္...ရွင္းလင္းတယ္...
ေနာက္ၾကယ္တစ္ပြင့္ က ႏွင္းတဲ့...သူကေလ ၿပတ္သားတယ္...ဓူ၀ံလုိ မ်ိဳးမလွဘူး..သူက အားၿပင္းတယ္..ရဲေတာက္တယ္..
 စႏၵီ ဆုိ တဲ့ၾကယ္ေလး က တဲ့ သူ႔ပာာ နဲ့သူ လွပတယ္..ရုိးစင္းၿပီး...မိွတ္တုပ္မွိတ္တုပ္ လင္းလက္တယ္

ၾကယ္ ပြင့္ ထဲ မွာ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ၾကယ္တစ္ပြင့္လဲ ပါၿပန္ေရာ..သူကေတာ့ ပညာ တဲ့...ထူးၿခားတယ္..ေတာက္ပတယ္..လင္းလက္တယ္...တစ္ခါတစ္ခါ သူ က ေၾကြက်ခ်င္တယ္...

အဲ့ ပညာ ၾကယ္ေလးကုိ ၀န္းရံေနတျဲ့ၾကယ္ ညီအမရွိတယ္..သူတုိ႔ က တပူးပူးတတြဲတြဲ သူတုိ႔က ဓူ၀ံလုိ မ်ိဳး တစ္ကုိယ္ေတာ္ မလင္းဘူး...ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္း ၿပီး လွပတယ္..လင္းလက္တယ္..ကုိယ္ပုိင္ အစြမ္း သတၱိရွိတယ္ေပါ့

ၾကယ္ပြင့္ေလး ေတြ နဲ႔ ေတြ႔ၿဖစ္ပုံကေတာ့ မဆန္းၿပားသလုိ ရုိးလဲမရိုးစင္းလွပါဘူး..ၾကယ္ပြင့္အားလုံံးကုိ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေနရာ က ေလ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႔ ပဲခူး ကလပ္ က အေမရိကန္စင္တာ မွာေပါ့.

ကၽြန္ေတာ္က ေလ ဓူ၀ံၾကယ္ေလးကုိ အရင္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တာ...မုိးက အႏုပညာ ပါရမီ ရွိတယ္..အဆုိေကာင္းတယ္...အတီးေတာ္တယ္..သီခ်င္း ကုိ ခံစားတတ္တယ္...ဓါတ္ပုံ ရုိက္ေတာ္တယ္..ရုပ္ရွင္ေလးေတြ ကုိ လဲ စိတ္၀င္စားတယ္...သူကေတာ့ အႏုပညာ ၾကယ္ပြင့္ေလးေပါ့
 အဲ့ ၾကယ္ေလး ကုိ ဆြတ္ခ်င္တဲ့ ပုရိသ ေတြက လဲ ထုနဲ႔ေဒးေပါ့...ကၽြန္ေတာ္က တဲ့ အဲ့ၾကယ္ေလး ကုိ ေကာင္းကင္ မွာ အလွၾကည့္ခ်င္တယ္...သူကၾကယ္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္က သူေရာင္ၿပန္ပာပ္ဖုိ႔ လမင္း ၾကီး ၿဖစ္ခ်င္တာပါ...ဓူ၀ံၾကယ္ မုိးက ေတာ့ ၿပည့္စုံ ၿပီးသားပါ...

ႏွင္း...ႏွင္း...ဒီ ႏွင္းကေတာ့ အႏုပညာ ပုိးေတာ့ရွိတယ္...အနုပညာ ကုိ မခံစားတတ္ဘူး...သီခ်င္းေတြေအာ္ ဆုိ အမ်ိဳးအမည္ မသိတဲ့အက ေတြနဲ႔ ကမယ္..အသံၿဗဲၾကီးနဲ႔ေအာင္ ခ်င္ ေအာ္မယ္..သူေလးက ရဲရင့္ပါတယ္..ထက္ၿမက္တယ္...ယုံၾကည္မွု ရွိတယ္....ဒီ ၾကယ္ေလး နဲ႔ကေတာ့ သူ႔ယုံၾကည္မွု ေတြနဲ႔ ဆက္လက္ ထြန္းေတာက္ေနဦးမွာပဲ...သူ႔ကုိ ေတြ႔ တာ က Travel wriitng အတန္းမွာေပါ့...

ေနာက္ ပညာ ၾကယ္ ကလဲ အႏုပညာ ဓါတ္ခံရွိတယ္...စႏၵီ ၾကယ္နဲ႔လုိက္တယ္..ပုံစံလဲတူတယ္...ဒီၾကယ္ေလးႏွစ္ပြင့္ က လဲ AC မွာ အတူတူ လင္းလက္ခဲ့ၾကတာေပါ့..

ေနာက္ ပာုိ ၾကယ္ ညီအစ္မ အိမ့္နဲ႔ ဆု က ေတာ့ သူတုိ႔ပာာနဲ့ သူတုိ႕ထူးၿခားတယ္..အႏုပညာ ကုိေတာ့ သိပ္ မလွုပ္ရွားဘူး...ဖက္ရွင္ၾကယ္ ႏွစ္ပြင့္ လုိ႔ေခၚ ရင္လဲ မမွားဘူး ၂၁ ရာစု ရဲ့ ၾကယ္နတ္သမီး ႏွစ္ပါးေပါ့..
သူတုိ႔ အလွ ေလး ေတြ က ႏုတယ္ ပ်ိဳတယ္...သူတုိ႔ဆီ မွာ ရင့္က်က္တဲ့ အလွ ေတာ့ မေတြ႔ရေသးဘူး အၿပစ္ကင္းတဲ့ ေရာင္ၿခည္ အလွေလးေတြကုိ သူတုိ႔ ေလးေတြ ထိန္းသိမ္း တတ္ၾကပါေစ..

ပညာၾကယ္ရယ္ စႏၵီၾကယ္ရယ္ အိမ့္နဲ့ဆု ၾကယ္ ညီအမ ကုိ လဲ AC မွာ ပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆုံေတြ႔ခဲ့ၾကတာပါ..
ဒီၾကယ္ေၿခာက္ပြင့္ ပာာ American Center မွာ လင္းလက္ခဲ့ ၊ လင္းလက္ဆဲ ၾကယ္ေလးေတြ ၿဖစ္တယ္

ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္ က ေကာ ၾကယ္တစ္ပြင့္ မွ ပာုတ္ေလစြ...ကၽြန္ေတာ္ က ၾကယ္ခုႏွစ္ခု စုံမွ ၿဖစ္တဲ့ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ေလ..
ဒီၾကယ္ေလးေတြမွာ အမွတ္တရ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ရွိခဲ့တယ္...ဒီထဲကၾကယ္ ပြင့္ေလး ေလးပြင့္ က ေရၿခားေၿမၿခား မွာ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ လင္းလက္ေနၾကပါတယ္..

တစ္ေန႔ေန႔ မွာ ဒီ ၾကယ္ စင္ ခုႏွစ္ပြင့္ က အတူတူ လင္းလက္ေနၾကမွာေပါ့...
ဓူ၀ံ မုိးရယ္..ႏွင္းရယ္..ပညာၾကယ္ရယ္..စႏၵီရယ္..အိမ့္နဲ့ဆု ၾကယ္စင္ ရယ္...စုိး ဆုိတဲ့ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ ေလး တစ္စု ေကာင္းကင္ မွာလင္းလက္ပါေစသား

ပာုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ဒုိင္ယာရီ

၃.၁၂.၂၀၁၂
                       ၿမဴေတြကလဲဆုိင္း မုိးေပါက္ေလးေတြကလဲ က်...ဒီေန႔ အတန္းတစ္တန္းပိတ္လုိ႔ ေလ..အခု ေန႔ခင္း က စၿပီးအားသြား ၿပီ..ဒီေတာ့ အားတုန္းေလး အေတြး နယ္ခ်ဲ႔ရမွာေပါ့ လူေတြ နဲ႔ေနရတာ လဲ မေပ်ာ္ပါဘူး..လူဆုိ ထဲ က လူကမ်ိဳးစုံ စိတ္ကအေထြေထြ...ကုိယ့္ကုိ တုိင္ လဲ ေကာင္းလား ၿပန္ေမးတယ္..မေကာင္းပါဘူး...ကုိယ္လဲ လူ တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့အတြက္ မနာလုိမူ၊ မုန္းတီးမုွ ေတြ ရွိတာေပါ့..ေသာက္ခ်င္ကတ္တဲ့ လူလဲရွိတယ္..ၾကည့္မရ တဲ့ လူလဲ ရွိတယ္...သေဘာမက်တဲ့လူလဲရွိတာေပါ့ေနာ္..ကုိယ့္ကုိ နားလည္ သေဘာ ေပါက္ေပးတဲ့ လူဆုိ တာ ရွားလွပါတယ္..အိပ္ေတာင္အိပ္ခ်င္လာၿပီ....ဆက္ေၿပာပါ့မယ္..ကုိယ့္ကုိ ေရာ အၿမင္ကတ္တဲ့လူ၊ ၾကည့္မရတဲ့လူ၊ မလုိလားတဲ့လူ၊ မနာလုိတဲ့လူ ရွိတာပဲ ၊ ရွိဦးမွာပဲ၊ ကုိယ္က လဲ စိတ္ထားေကာင္း လူေကာင္းသူေကာင္း ထဲမွာ မပါပါဘူး...ဒါကုိလဲ သိပါတယ္..ကုိယ္ က လဲ ေသာက္ ၿမင္ကတ္ခံ ေအာင္ ၿပဳမူ ဆက္ဆံတာကုိး..ၿပင္ရမယ္..ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္ ၾကိဳးစားၿပင္ရမယ္..အေဖ ေၿပာ သလုိ မေကာင္းတာရွိရင္ၿပင္ရမယ္..စိတ္ဓါတ္ေလးေကာင္းေအာင္ ၿမင့္တင္ရမယ္...သူမ်ားအေၿပာမခံ ခ်င္ရင္ ကုိယ္ က အေနမွန္ အေၿပာမွန္ အၿပဳအမူမွန္ ရမွာေပါ့...ကုိယ္ ဆုိ တဲ့လူ က လဲ သူမ်ား အေၿပာ ကုိ တစ္စက္ မွ ခံခ်င္တာမပာုတ္...ေလသံ မာရင္ေတာင္ ၾကိဳက္တာမပာုတ္...ကေလးဆန္တယ္ပဲေၿပာေၿပာ..မရင့္က်က္ဘူးလုိ႔ပဲ ေၿပာပါေစ...ကုိယ္ ပာာ ကုိယ္ ပဲၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္.....တစ္ေန႔မွာေတာ့ စိတ္ထားမွန္ အေကာင္းၿမင္ တဲ့သူ အၿဖစ္ေတာ့ရပ္တည္သြားမွာပါ...ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ မွာေတာ့ အသိဥာဏ္ရင့္က်က္မွု က လုိေနတာ ေတာ့ အမွန္ပဲ..ေနာက္ရက္ေတြလည္း emotional ၿဖစ္ေနရဦးမယ္....ဘ၀မွာစိတ္ထားေလးကအဓိက ပါ..
ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကိဳးစားေနပါတယ္....တစ္ေန႔ ေတာ့ မိဘ ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သားေကာင္းရတနာ..လူ႔ေလာက အတြက္ လဲ အက်ိဳးွရွိေစမယ့္ လူသားတစ္ေယာက္ေတာ့ၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္...